कविता
सार्थक श्री बन मानव
(छन्द: तोटक) मनमा सुविचार सदा सुषमा अनमोल नयाँ चपला रसिला अलका पुर झैँ सुनका जगमा म सजाउँ सधैँ रसिला सपना
हर्खे
हर्खे लाई नदेखेको धेरै भो मैले आज उसित अचानक भेट भो मैले सोधे केछ हर्खे सन्चै छौ? ठिक छु उसले भने तपाईलाई न
गजल
तिमीसँगै रानी वन डुल्न पाए हुन्थ्यो मनभित्रका सारा गाधा खोल्न पाए हुन्थ्यो मध्य रातमा अगालेर तिमीलाई नै
एैना साथी
हिजो आज मेरो साथी भा छ मेरै एैना एैना जती भरपर्दो या अरु साथी छैन तै साथीलाइ हेर्दै रुन्छु जब छाती पोल्छ हिज
तिमी फूल जस्ती नहुनु,
तिमी फुल जस्ती नहुनु, तिमी कोपिला जस्ती पनि नबन्नु, तिमी मन्जरी त हुँदै नहुनु, यदी परे भने पापी नजर तिमीमा, टिपि
कथा
कस्केा कारण म कहाँ आए त्यो याद छैन कहिले रोए कहिले रुवाए त्यो याद छैन बरू कथा कति लेखे गनेर भन्न सक्छु नसोध म
खबर
गाँउमा बिजुली पानी, बाटो देखिन्छ अस्पताल देखिन्छ, स्कुल देखिन्छ स्कुलमा बिधार्थी देखिन्नन् । एउटै खोलामा
भेडा
सुनसान न रात न बिहान यो भेडाको बथान थाहा छैन जाने कता थाहा छैन लाने कता पाइला पाइलामा दुशासन आफैलाई मानिरहेछ भगव
सतासीमा चढेँ अब
(छन्द : मालिनी, आफ्नो उमेर छयासी बर्ष पुगेर सतासी बर्षमा लागेको जन्मदिनको उपलक्ष्यमा प्रस्तुत।) (१) गति विधि अब सु
